Στο πλαίσιο του στόχου του σχολείου μας «Γνωρίζω, Δεν Ξεχνώ, Διεκδικώ», οι μαθητές/τριες της Δ’ τάξης διερεύνησαν τον κυρίαρχο ρόλο της ανάμνησης για τον άνθρωπο μέσα από μαρτυρίες παιδιών προσφύγων της Τούρκικης εισβολής στην Κύπρο. Έμαθαν για την σκληρότητα του ξεριζωμού των προσφύγων και την αθωότητα αυτών των παιδιών που τώρα τα μαλλιά τους γκρίζαραν και ακόμα περιμένουν την επιστροφή. Έτσι οι μαθητές/τριες, μέσα από βιωματικές ασκήσεις και θεατρικές συμβάσεις, μπήκαν στη θέση των παιδιών προσφύγων και αναρωτήθηκαν για το ποιο αντικείμενο θα έπαιρναν μαζί τους αν αναγκάζονταν να φύγουν μακριά από το σπίτι τους. Με αυτόν τον τρόπο έφτιαξαν το δικό τους Μουσείο Ζωντανών Αναμνήσεων, το οποίο επισκέφθηκαν οι υπόλοιποι μαθητές/τριες και το προσωπικό του σχολείου μας. Αλήθεια, εσύ ποιο μοναδικό αντικείμενο θα έπαιρνες μαζί σου αν σε ανάγκαζαν να φύγεις μακριά από το σπίτι σου;
