• img1
  • img2
  • img3
  • img4
  • img5

Ποίηση

Για το δάσος

Το δάσος αγαπώ
Και πολύ το εκτιμώ.
Δε θα δεις εκεί ελιές
και αμέτρητες μηλιές.
Σπάνια λουλούδια ανθίζουν
που πολύ ωραία μυρίζουν.
Τα φύλλα με το αεράκι θροΐζουν
και γλυκιά μελωδία αρχίζουν.
Το χειμώνα όταν χιονίζει
κάτασπρο χαλί θυμίζει.
Το καλοκαίρι στα κλαδιά
φωλιάζουν μ’ αγάπη τα πουλιά
Τα ζώα βλέπω που φωλιάζουν
μια όμορφη αγκαλιά μοιράζουν.
Περπατώ ακόμα λίγο
και έκπληκτος θα μείνω.
Ποιος έκαψε το δάσος;
Μα ποιος είχε τέτοιο θράσος;

Μαρία Μυριάνθη Πίττα
Παναγιώτης Καράντωνας

 

Υπάρχουν τόσα καλά στη φύση
ευωδιαστές μυρωδιές θα μυρίσει.
Θα δεις πάνω στα κλαδιά
να κάθονται αμέτρητα πουλιά!
Το δάσος αγαπώ και μέσα του πετώ.
Ποτέ δεν θα καταλάβω πώς το έκαναν αυτό!
Το δάσος μας φυλάει και μας αγαπάει.
Αυτοί οι άνθρωποι που ‘κάναν το κακό
είναι χαμένοι, δεν βλέπουν το καλό.
Όμως, εμείς θα βρούμε μία λύση,
θα ξαναπερπατήσουμε στην ωραία φύση!
Θα ξαναδούμε ολάνθιστα κλαδιά
και θα χωρέσει όλο το δάσος στη δική μας αγκαλιά!

Χριστίνα Καλαπαλίκη

 

Κάθε πρωί το δάσος χαιρετώ
και σ’ ένα κλαδί γλυκά χαμογελώ.
Ένα πουλί βλέπω να πετά
και η καρδιά μου πλημμυρίζει με χαρά.
Μέσα στο δάσος περπατώ και κάτω από ένα δέντρο θα ξεκουραστώ.
Το πεύκο το ψηλό μου μυρίζει και στ΄ αυτί ένα αεράκι μου ψιθυρίζει.
Οι άνθρωποι με το μεγάλο θράσος
να καταστρέψουν θέλουν τ’ όμορφο δάσος.
Μόνο το δάσος έχεις τις χάρες αυτές και θέλω να γνωρίζω ακόμα πιο πολλές!

Βαλάντω Παπαϊωάννου
Μαρία Γεωργίου